Wciąż się dziwię
Jakim cudem
mogło do tego dojść
Bo najłatwiej na
historię
patrzy się z góry
Z chłodem wyższości
współczesnych
Nie zastanawiając
się
Zapominając
Z czego historia
śmiać się lubi
najbardziej
Dlatego
Wciąż w głowie
Zmieścić mi się
nie może
Bezczelność
człowieka
Nad którą mogę
już
tylko uronić łzę
I pamiętać
Bo gdybym zapomniała
Zabiłabym tych
ludzi
najokrutniej
Dlatego otwieram
rany
Na nowo
Raz po raz
Tak aby tułacze
wieków
w końcu zasmakowali
spoczynku
Pamięć
To jedyne
o co proszą
O naszą ludzką
powinność
Ale ile
człowieczeństwa
jeszcze w nas
zostało?
Uwielbiam twoje wiersze :)
OdpowiedzUsuńDziękuję <3 Przenoszę się teraz raczej na wattpada, więc jeśli chciałabyś poczytać więcej moich wierszy (albo opowiadanie, które jakoś próbuję wskrzesić) to zapraszam! :> ;)
OdpowiedzUsuńPodaj Wattpada :3
Usuń(Przepraszam, że tak późno odpisuję, ale przestałam wchodzić prawie w ogóle na tego bloga. Nie bij >.< ) Moja nazwa użytkownika to DATAEB. Jeśli chcesz poczytać moje wiersze, to znajdziesz je w "Spowiedź duszy", niestety raczej na razie będą tam nie znajdziesz nic nowego, bo zaczęłam od wierszy, które tutaj już opublikowałam, ale myślę, że w krótkim czasie zdołam je nadrobić :) Zapraszam też do przeczytania mojego opowiadania -> "Dopóki oddycham mam nadzieję". Mam nadzieję, że ci się spodoba~
UsuńDzięki za odpowiedź :)
Usuń